Ieder legt zijn eigen accenten en draagt bij tot een mooi evenwichtig geheel

Marcella Moors runt al bijna 20 jaar haar eigen kappersketen Bora Bora. Maatschappelijk verantwoord ondernemen is een vaste waarde in haar organisatie. Ze streeft naar een lage ecologische voetafdruk en geeft het kappersvak een socale dimensie door o.a. dienstverlening aan mensen met kanker. Bovenaan op het lijstje van prioriteiten staat het welbevinden van en de samenwerking met haar medewerkers. Marcella vindt het dan ook belangrijk om te investeren in degelijke opleidingen voor haar personeel.

“Het leiderschap zit echt in mij. Al vroeg in mijn leven ontdekte ik deze kwaliteit en komt ze ook steeds terug als een rode draad. Ik geloof dat elke mens over zo’n rode draad beschikt. Door mijn intuïtie te volgen ben ik op zoek gegaan naar die dingen die ik goed kan en graag doe. Ze geven me zelfvertrouwen en kracht. Wanneer je werkt met passie en gelukkig bent als mens, ben je in staat om dat geluk ook door te geven aan je klanten, je collega’s en je medewerkers. Dat geluk is het succes van Bora Bora.

Leider in een horizontale organisatie

Binnen mijn bedrijf kan ik mijn leiderschap iedere dag inzetten. Leiderschap betekent voor mij samenwerken, organiseren, motiveren, engageren, mezelf en anderen uitdagen om één of meerdere doelen te bereiken. Ik voel mij het prettigst als leider in een horizontale organisatie die samen, tussen en met haar medewerkers in het werkveld staat. Persoonlijk voel ik me niet comfortabel om als leider van bovenuit te delegeren.

Mijn eerste beroepservaring was allesbehalve prettig als vrouw. Ik werkte bij een topkapper op de Louizalaan in Brussel. Mijn werkgever was erg temperamentvol en runde het salon met de harde hand. Er vielen vaak vrouwonvriendelijke woorden, dat was niet bepaald bevorderlijk voor de ontwikkeling van het personeel. Maar mijn doel was toen om zoveel mogelijk te leren en dat is me gelukt. Soms is zwijgen goud. Ik werd me daar bewust dat ik het anders wilde doen.

Diversiteit: een vanzelfsprekende factor

De vloer even dweilen? De spiegels opfrissen? Onze mannen hebben deze handelingen nooit in vraag gesteld, ze doen dit met evenveel overgave. In mijn bedrijf werken 23% mannen. Ik vind diversiteit een vanzelfsprekende factor in de hedendaagse samenleving en maak ook in mijn bedrijf geen onderscheid tussen mannen of vrouwen, medewerkers van etnisch diverse afkomst of andere seksuele geaardheid. Ik vind het belangrijk om binnen mijn bedrijf samen te werken met mensen die binnen de organisatie het best passen en het meest geschikt zijn. Ik verlang van mijn medewerkers een open geest en respect naar elkaar.

Onze mannen en vrouwen vullen elkaar aan en halen het beste in mekaar naar boven

Van bij de opening van het eerste kapsalon in 1998, heeft Bora Bora ingezet op kwaliteitsvol personeel. Ieder legt zijn eigen accenten en draagt bij tot een mooi evenwichtig geheel. Onze mannelijke collega’s hebben een uitstekend oog voor detail, terwijl de vrouwelijke medewerksters eerder uitblinken in creativiteit. Onze mannen en vrouwen vullen elkaar aan en halen samen het beste in mekaar naar boven. Daardoor kunnen we onze klanten nog beter dienen en dat maakt ons tot een sterk merk.

De sfeer onder de personeelsleden is erg goed. Onze mannelijke kappers nemen vaker de late uren voor hun rekening zodat de mama’s op tijd aan de schoolpoort kunnen staan. Omgekeerd hebben zij al eens graag een weekendje vrijaf waar de dames dan inspringen.

Blijvende verbetering van samenwerking

Binnen Bora Bora ambieer ik in de toekomst een verdere uitbouw van opleidingen voor mijn medewerkers. Zij volgen niet alleen opleidingen rond vaktechniek en productkennis, maar ook communicatie en management komen aan bod. Ik vind het belangrijk dat hierbij aandacht wordt besteed aan een blijvende verbetering van samenwerking tussen mannen en vrouwen binnen de organisatie, zodat wij onze klanten steeds op de beste manier kunnen dienen. Want dat is waar we het voor doen.”

“What’s in it for me?” of “Wat is goed voor ons allemaal?”

Gesprek met Miriam A.
Miriam heeft diverse managementfuncties vervuld binnen de gezondheidszorg en de overheid. In haar huidige functie stuurt zij een team van professionals aan (25-30 formatie-eenheden). Deze professionals hebben taken en werkzaamheden binnen het juridische werkveld , toezicht en handhaving. Daarnaast maakt Miriam onderdeel uit van het managementteam. Het wekelijks overleg wordt voorgezeten door de directeur. De taak van dat managementteam is de organisatie te transformeren van hulpverlening naar een dienstverlenende organisatie.

Waar loop je in jouw werk tegenaan?

De politiek-bestuurlijke omgeving waarin ik werk wordt in de top gedomineerd door mannen. Waar ik tegenaan loop is dat vrouwen zich veel meer moeten bewijzen dan mannen. Als een vrouw wat zegt wordt dit sneller in twijfel getrokken. Mannen hebben vaker andere (persoonlijke) belangen, waarbij dubbele agenda’s en politieke spelletjes niet gemeden worden. Hierdoor wordt bij deze mannen het algemeen belang vaak overschaduwd door het eigen belang van de personen in kwestie. Ik wil wel de kanttekening maken dat niet alle mannen zo acteren, maar mijn 35 jarige werkervaring als manager en leidinggevende heeft dit beeld vaker bevestigd.

Dit raakt Miriam persoonlijk en zij ervaart dit soms als frustrerend en onrechtvaardig.

Ik ben van mening dat het dienen van het algemene belang juist ook in je persoonlijk belang is. M.a.w. als de organisatie beschikt over een duidelijke misse, visie en koers heb ik als leidinggevende/manager ook een fijne plek, waar mijn kwaliteiten en vaardigheden maximaal tot uiting kunnen komen. Vrouwen stellen vaker het algemeen belang voorop en zijn daarin ook meer resultaatgericht. Dit realiseren zij door de essentie te benoemen van een probleem. Ze willen het ook oppakken en oplossen.
Door deze werkwijze komen ze vaker in conflict met zichzelf en de mannelijke collega managers/leidinggevenden. Deze wil vaak geen zorgen op hun bureau krijgen en zeker niet als het over de zachte kant gaat en/of het persoonlijke belang in het gedrang komt.
Daar heerst een ander soort competitie gevoel met veel persoonlijk belang en alle emoties worden ingehouden. De vraag wordt vaker gesteld “what’s in it for me?” Terwijl de vrouwelijke kant zich liever afvraagt “wat is goed voor ons allemaal?”.

Wat zie je als je vrouwelijke inbreng …

Ik let op non verbale informatie die mijn gesprekspartner afgeeft. Ik blijf goed kijken, aankijken, en luisteren zodat ik kan afstemmen en verbinding kan maken. Ik begin een gesprek altijd met een persoonlijke touch zoals bijvoorbeeld de vraag “Hoe gaat het met je?”
Ik wil samen investeren in de relatie en vraagt me altijd af wie die ander nu echt is. Pas dan kun je samen iets bereiken.

Hoe doe je dat ?

Tijdens gesprekken of vergaderingen laat ik graag stiltes vallen om de ander maar ook mezelf de kans te geven om te reflecteren, na te denken over een juist antwoord. Tijdens mijn werk trek ik me ook vaak even terug om te reflecteren op mijn handelen.
Een voorbeeld: in een directie overleg heb ik naar aanleiding van een onderzoek een analyse gemaakt en deze werd besproken met de directie. Een van de directieleden (manager bedrijfsvoering), die net gestart was in zijn nieuwe functie wilde meteen resultaat en tot in detail informatie krijgen. Na afloop van het gesprek reflecteerde ik en kwam tot de conclusie dat ik me betutteld voelde door zijn aanpak, wat zich uitte in ergernis en frustratie!
Ik heb hem na de vergadering uitgenodigd voor een gesprek en hem uitgelegd welk gedrag , welke woorden van hem bij mij een allergie opwekten. Doordat ik mij kwetsbaar en open opstelde kwam de manager bedrijfsvoering ook met een persoonlijk verhaal. Op deze wijze kwam er een mooie verbinding tot stand met als gevolg dat we nu regelmatig met elkaar sparren over moeilijke onderwerpen en casussen , naar beider tevredenheid. Hierdoor is de samenwerking op een hoger niveau geraakt waarbij respect, waardering en humor de boventoon voeren. Met veel voldoening voor ons beiden tot gevolg.

Wat heb je gemist of raad je anderen aan?

De maatschappij, de normen en waarden van je omgeving , je ouders, dat speelt allemaal mee in wie je bent geworden op een bepaald moment. In mijn werkervaringen heeft mijn zelfvertrouwen regelmatig wel eens een knauw gekregen waardoor de gedachte boven kwam niet goed genoeg te zijn. Hier ligt een relatie met mijn opvoeding, waarden en normen en mijn belemmerende overtuigingen.
Ik heb inmiddels geleerd niet aan mezelf te twijfelen, daar ik weet dat ik zuiver handel en denk.
Ik heb hard gewerkt om in mezelf te blijven geloven, mijn belemmerende overtuigingen aan te pakken en mijn opvoeding te accepteren en te leren loslaten. Dit heb ik gedaan door diverse coachopleidingen te volgen, waar ik vooral veel heb geleerd over mezelf. “Ik ben oké en jij bent oké” is tegenwoordig mijn motto. Ik probeer telkens weer met de ogen van een kind en vooral met verwondering en nieuwsgierigheid naar anderen kijken en vooral niet (ver)oordelen. Ik gebruik het geleerde uit de coachopleidingen in mijn dagelijks werk.

Ik zou best een toppositie ambieren want ik heb genoeg te vertellen, genoeg bagage en ervaringen waar anderen wat aan zouden hebben. Het is voor mij dan wel wenselijk dat het bedrijf/ de organisatie bij me past en de inhoud waar de organisatie voor staat er ook echt toe doet. Ik ben voor korte lijnen waarbij de top zich ook interesseert voor de mensen op de werkvloer.
Ik heb mij de afgelopen jaren vaker de vraag gesteld “wat is mijn missie in dit leven?”. Ik merk dat ik conflicten en moeilijkheden niet uit de weg ga. Door deze aan te gaan vanuit zelfvertrouwen blijf ik bij mijzelf en ontvang ik op inhoud meer verdieping zodat ik dit weer mag doorgeven aan anderen.

Conclusie?

Ik zou bedrijven toewensen in managementteams en leidinggevende posities balans te vinden tussen mannen en vrouwen die beschikken over complementaire kwaliteiten. En aan de vrouwelijke managers wil ik meegeven: blijf vooral geloven in jezelf en je kwaliteiten.
Als we allemaal vanuit eigenheid en zuiverheid samenwerken, ziet de wereld er heel anders uit.